Tradycyjnie w okolicy 6 grudnia dzieci w naszym przedszkolu od rana wypatrują Świętego Mikołaja. Zapowiadał się naprawdę wyjątkowy dzień...można było wyczuć pewną tajemniczość. Aby odznaczyć ten dzień od pozostałych wszystkie przedszkolaki ubrały się na czerwono, założyły mikołajkowe czapki i zamieniły się w małych jego pomocników. Wspólnie ze swoimi paniami z nosami przyklejonymi do szyb z każdej strony przedszkola wypatrywały czy nie widać go na horyzoncie. I jak co... nie zawiódł.

Tradycją naszego przedszkola jest, ze w okresie Mikołajek wszyscy przebierają się na czerwono...Gdziekolwiek się nie obejrzeć czerwień, czerwień, czerwień... Ale cóż z tego... przecież ulubieniec naszych przedszkolaków też nosi strój w kolorze czerwonym. I choć tego dnia nie sypnęło śniegiem, mróz nie szczypał w uszy to jednak przyjechał... Nie saniami, nie samochodem (choć dzień wcześniej Kubusie miały okazję zobaczyć go właśnie w samochodzie... i to jakim), ale bryczką ciągniętą przez ślicznego kucyka (hmm... śmieszny ten renifer ciociu ;-) Oj śpieszył sie ten nasz święty bardzo... Wjechał na plac zabaw machając do wszystkich przyjaźnie i dzwoniąc dzwonkiem, by dać znać, że jedzie, że jest, że to on...na którego wszystkie dzieci czekały. I choć nikt nie miał okazji pociągnąć go za długą, siwą brodę czy zrobić sobie zdjęcie siedząc z niepewną miną na jego kolanach to... był !!! Zostawił słodkości... dowód na to, że istnieje naprawdę i spełnia życzenia dzieci (choć tak naprawdę szkoda, że minęły już te czasy, kiedy św. Mikołaj wkładał do dziecięcych butów tylko słodycze... i było tyle radości)! Ale po mikołajkowej wizycie radość zagościła w przedszkolu...i zaczął się niezwykły czas przygotowań do świąt. Czerwony dzień w przedszkolu zakończył się by za rok wrócić znów... A nam pozostają wspomnienia uwiecznione na zdjęciach... Zapraszamy do galerii... jest co oglądać ;-)